Langdurig staan
Onder staand werk wordt verstaan; werkzaamheden die staand worden uitgevoerd waarbij minder dan 1 m wordt gelopen. Bij langdurig staan zakt het bloed onder invloed van de zwaartekracht naar de onderbenen. Door de bemoeilijkte terugstroom van het bloed uit de benen naar het hart ontstaan spataderen. Dat zijn jeukende, vermoeide en loodzware benen. Ook heeft iemand met spataderen dikke enkels en pijnlijke kuiten. Naast spataderen blijkt langdurig staan ook een significant effect te hebben op vroegtijdige weeën en op vroeggeboorte (Signaleringsrapport, NKV 2006). Om deze redenen zijn er richtlijnen ontwikkeld om de risico's in het werk bij zwangeren weg te nemen. Er wordt dan geadviseerd om staand werk te vervangen door zittend werk.
Langdurig staan
Volgens de Nederlandse Arbowet is de werkgever verplicht het werk zo te organiseren en in te richten, dat lichamelijke belasting geen gevaar oplevert voor de veiligheid en gezondheid van werknemers. In het Arbo-besluit hoofdstuk 5, ‘Fysieke belasting’, zijn (in de artikelen 5.1 tot en met 5.15) de volgende regels opgenomen:
- het voorkomen en beperken van gevaren is verplicht;
- de werkgever dient te inventariseren en te evalueren of er gevaren zijn voor de gezondheid ten aanzien van lichamelijke belasting;
- de werkgever stelt een ‘zitgelegenheid’ beschikbaar aan de werknemer, als het werk helemaal of deels zittend kan worden uitgevoerd;
- de werknemers die arbeid verrichten waarbij lasten worden gehanteerd, krijgen voorlichting over het gewicht en de lastverdeling en de wijze waarop de last moet worden getild.
Langdurig staan
Om vast te stellen of het werk of de werkomgeving risico's bevat met betrekking fysieke belasting moet een inventarisatie en evaluatie gericht op fysieke belasting worden uitgevoerd. Hierbij wordt een analyse uitgevoerd waarin taken en handelingen worden omschreven en in kaart wordt gebracht:
- hoe een handeling wordt uitgevoerd (stand van het lichaam);
- hoe vaak de handeling voorkomt;
- en hoe de omgeving er uit ziet.
Deze factoren worden daarna getoetst aan de hand van normen en richtlijnen waarna duidelijk wordt of er knelpunten (daadwerkelijke risico's) aanwezig zijn. In een plan van aanpak dienen te knelpunten beschreven te worden en de wijze waarop deze worden aangepakt. Verder dient er ook in opgenomen te zijn de termijn waarop ze worden aangepakt en wie verantwoordelijk is voor de knelpunten.
Langdurig staan
De opsomming van oplossingen vindt u bij het